Ziemiórki – charakterystyka, zwalczanie

Ziemiórki należą do rzędu muchówki (Diptera).

Owady dorosłe są ciemnoszare długości kilku milimetrów. Samice składają jaja w glebie. Beznogie kilkumilimetrowe białe larwy mają cienki prześwitujący oskórek o szklistym połysku i czarną głowę. Żerują w podłożu na rozkładającym się materiale roślinnym na glonach, w grzybach i na drobnych korzeniach żywych roślin. Larwa ostatniego czwartego stadium przekształca się w poczwarkę z której wychodzi owad dorosły. W wilgotnym ciepłym środowisku mogą rozmnażać się przez cały rok. Szkodliwość bezpośrednia ziemiórek polega na uszkodzeniach delikatnego systemu korzeniowego młodych roślin przez żerujące w podłożu larwy co przy dużej ich liczebności może prowadzić do zamierania siewek. Powodują także problemy w uprawach grzybów jadalnych. Szkodliwość pośrednia związana jest z możliwością przenoszenia przez larwy różnych patogenów chorób grzybowych między innymi: Pythium, Botrytis, Phytophtora Fusarium, Verticillium, a także wirusów i nicieni.