Mszyce – charakterystyka, zwalczanie

Mszyce należą do rzędu Pluskwiaki (Hemiptera).

Są owadami o delikatnej budowie ciała długości do kilku milimetrów. Stadium rozwojowe i rodzaj pokarmu, pora roku czy zagęszczenie populacji mogą wpływać na wygląd osobników nawet tego samego gatunku. Występują postacie o różnym ubarwieniu,uskrzydlone lub bezskrzydłe związane z jedną lub wieloma roślinami żywicielskimi. Pokolenia wiosenne i letnie są zwykle partenogenetyczne (dzieworodne) i żyworodne. Krótki czas rozwoju i migracje form uskrzydlonych prowadzą do szybkiej ekspansji populacji.

Szkodliwość bezpośrednia mszyc polega na ogładzaniu roślin poprzez ssanie soków z organów nadziemnych i podziemnych co powoduje ich więdniecie, deformacje i przebarwienia a nawet zamieranie. Na wydzielanej przez syfony rosie miodowej (spadzi) rozwija się nalot grzybów sadzakowych utrudniających procesy fotosyntezy i transpiracji. Szkodliwość pośrednia polega na przenoszeniu wirusów powodujących choroby roślin.

W Polsce występuje około 700 gatunków mszyc, w szklarniach najczęściej spotykane są:

• mszyca brzoskwiniowo-ziemniaczana – Myzus persicae
• mszyca ogórkowa – Aphis gossypi
• mszyca różano-szczeciowa – Macrosiphum rosae
• mszyca smugowa – Macrosiphum euphorbiae
• mszyca szklarniowa plamista – Neomyzus circumflexum
• mszyca ziemniaczana – Aulacorthum solani
• mszyca złocieniowa – Macrosiphoniella sanborni